Rodzaje terapii

TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

Terapia zaburzeń Integracji Sensorycznej polega na odpowiedniej formie stymulacji. Terapia odbywa się na specjalnie wyposażonej sali terapeutycznej, prowadzona jest przez wyszkolonego terapeutę. Terapię SI można rozpocząć po wykonaniu diagnozy zaburzeń integracji sensorycznej.

Ważną jej częścią sali terapeutycznej jest sprzęt podwieszany. Służy on do stymulowania układu przedsionkowego i proprioceptywnego, czyli podstawowych układów sensorycznych.

Dysponujemy certyfikowanym sprzętem terapeutycznym. Sale wyposażone są w wiele pomocy do stymulowania systemu dotykowego, równowagi, koordynacji. Dla powodzenia terapii bardzo ważny jest dobry kontakt dziecka z terapeutą. Najlepsze efekty osiąga się, kiedy terapia jest w formie zabawy. Ważne jest również żeby terapeuta, bazując na swoim doświadczeniu, dostosowywał trudność zadań do poziomu dziecka i jego samopoczucia.

Terapia to nie tylko praca terapeuty z dzieckiem. W ANISTO dbamy również o współpracę z Rodzicami. Rodzice na bieżąco są informowani o postępach dziecka, mogą zawsze porozmawiać z terapeutą, zadać pytania, Ich działaniami wspierają proces terapeutyczny.

TERAPIA PEDAGOGICZNA

Terapia pedagogiczna to specjalistyczne, indywidualne zajęcia terapeutyczne z dziećmi ze specjalnymi trudnościami w uczeniu się, obejmujące ważne umiejętności opanowania techniki czytania i pisania.

Cele terapii pedagogicznej:

• stymulowanie rozwoju dziecka - jest to cel nadrzędny
• stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psycho - motorycznych
• wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach
• eliminowanie niepowodzeń szkolnych poprzez różne techniki
• eliminowanie niepowodzeń emocjonalno - społecznych i ich konsekwencji.

Główną zasadą terapii jest dostosowanie wymagań do możliwości dziecka, co pozwala mu odnosić sukcesy. Sukcesy dodają skrzydeł, a każdy dyslektyk ich potrzebuje.

TERAPIA RĘKI

Terapia ręki to przede wszystkim usprawnianie małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów rąk, dłoni i palców. Terapia ręki to również dostarczanie wrażeń dotykowych, umożliwiających poznawanie różnych kształtów, struktur materiałów oraz nabywanie umiejętności ich rozróżniania.

Terapia ręki przeznaczona jest dla dzieci:

• niechętnie podejmujących czynności manualne (np. malowanie, lepienie z plasteliny) oraz mających problem z koordynacją obu rąk w trakcie wykonywania tych czynności, a także z koordynacją wzrokowo-ruchową
• mających znacznie obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe w obrębie kończyny górnej (obręczy barkowej, stawu łokciowego, w obrębie nadgarstka i stawów palców)
• mających problem w zakresie samoobsługi
• nadwrażliwością dotykową oraz niedowrażliwionych dotykowo
• niewidomych i słabowidzących (dłonie dla tych dzieci są zmysłem kompensującym uszkodzony analizator wzrokowy)

ZAJECIA REWALIDACYJNE

Z oligofrenopedagogiem dla dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, umiarkowanym, znacznym i głębokim, mózgowym porażeniem dziecięcym.

W ramach rewalidacji prowadzona jest terapia pedagogiczna w zakresie:

• Kompleksowego stosowania metod kompensacyjnych, korygujących i usprawniających
• Opracowania diagnozy w celu przygotowania indywidualnego programu pracy rewalidacyjnej
• Doboru środków pedagogicznych umożliwiających przezwyciężanie trudności
• Prowadzenia współpracy ze środowiskiem rodzinnym.

ZAJĘCIA KOREKCYJNO - KOMPENSACYJNE

Ze specjalistą z zakresu terapii pedagogicznej dla dzieci i młodzieży ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się obejmują następujące deficyty:

• dysleksję (trudności w czytaniu i pisaniu)
• dyskalkulię (trudności w uczeniu się matematyki)
• ADHD (Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi)
• trudności z koncentracją uwagi
• nieśmiałość i apatię.

WSPOMAGANIE ROZWOJU MOWY - LOGOPEDIA

Terapia logopedyczna obejmuje swoim zasięgiem całość specyficznych, zamierzonych oddziaływań ukierunkowanych na usunięcie wszelkich zakłóceń procesu porozumiewania się.

Oddziaływania te mają na celu:

• korygowanie zaburzeń mowy
• usprawnianie motoryki aparatu artykulacyjnego
• usprawnianie funkcji pokarmowych
• wypracowanie odpowiedniego poziomu sprawności językowej, oddechowej i fonacyjnej
• wzbogacanie zasobu słownictwa biernego i czynnego
• stwarzanie możliwości porozumiewania się wychowankom, którzy nie są w stanie posługiwać się mową werbalną (komunikacja alternatywna)

Objawy mogące sugerować wystąpienie zaburzeń lub wad mowy:

• brak mowy
• opóźnienia w zakresie kolejnych etapów rozwoju mowy( przekraczające okres 6 miesięcy):
• późniejsze pojawienie się gaworzenia,
• późniejsze pojawienie się pierwszych słów,
• późniejsze pojawienie się zdań prostych,złożonych, zbyt długo utrzymujące się nieprawidłowe strukturygramatyczne,
• wypowiedzi słowne dziecka dwuletniego są całkowicie niezrozumiałe dla otoczenia
• pojawienie się zbyt powolnego lub zbyt szybkiego tempa mowy
• nieprawidłowości w budowie i sprawności aparatu artykulacyjnego, oddechowego i fonacyjnego:
• wady zgryzu,
• asymetryczne ustawienie warg,
• dysfunkcja żucia, odgryzania, połykania,
• ustny tor oddechowy: w czasie spoczynku buzia jest otwarta, dziecko oddycha przez usta,
• nieprawidłowa barwa głosu: głos zachrypnięty, nosowy lub zbyt wysoki,
• nieprawidłowa realizacja dźwięków mowy:
• głoski mogą być zastępowane przez inne.
• opuszczane na początku wyrazu, w środku lub na końcu
• deformowane: np. głoska. [r] wymawiana jest jako tzw. [r] "francuskie"; podczas realizacji głosek język wsuwa się między zęby lub język i wargi układają się tak, iż dźwięki są w efekcie nienaturalne.

HIPOTERAPIA

planujemy od września 2016 roku

Zgodnie z definicją zawartą w Kanonach Polskiej Hipoterapii – hipoterapia to ukierunkowane działanie terapeutyczne mające służyć poprawie funkcjonowania człowieka w sferach fizycznej, emocjonalnej, poznawczej ispołecznej, podczas którego specjalnie przygotowany koń stanowi integralną część procesu terapeutycznego.

ODDZIAŁYWANIE HIPOTERAPII

1. Sfera fizyczna – podnoszenie ogólnej sprawności, normalizacja napięcia mięśniowego; torowanie prawidłowego wzorca chodu; poprawa koordynacyjnych zdolności motorycznych, głównie równowagi i poczucia rytmu; poprawa orientacji w przestrzeni i schemacie własnego ciała; stymulacja i normalizacja czucia głębokiego oraz powierzchniowego.

2. Sfera emocjonalno – motywacyjna – wzrost motywacji i akceptacji procesu terapeutycznego; zwiększenie poczucia własnej wartości; zmniejszenie zaburzeń

3. Sfera poznawcza – stymulacja odbioru wrażeń zmysłowych; poprawa percepcji wzrokowej i słuchowej; stymulacja uwagi, pamięci, myślenia, mowy; nabywanie i rozwijanie nowych umiejętności.

4. Sfera społeczna – aktywizacja psychospołeczna; rozwijanie pozytywnych relacji.

FORMY HIPOTERAPII

Fizjoterapia na koniu – gimnastyka lecznicza na koniu poruszającym się stępem, mająca na celu usprawnienie ruchowe; prowadzona przez fizjoterapeutę lub pod jego kierunkiem. Psychopedagogiczna jazda konna i woltyżerka – zespół działań jeździeckich, pedagogicznych i psychologicznych podejmowanych w celu usprawnienia intelektualnego, poznawczego, emocjonalnego i fizycznego; prowadzona przez psychologa, pedagoga, terapeutę zajęciowego lub pod ich.

Terapia kontaktem z koniem – celem terapii jest nawiązanie kontaktu pacjenta ze zwierzęciem, z otaczającym środowiskiem, wreszcie z innymi ludźmi, jej istotą jest kontakt pacjenta z koniem, stworzenie sytuacji terapeutycznej, a nie samo dosiadanie konia; prowadzona przez psychologa, pedagoga, lekarza psychiatrę lub pod ich kierunkiem. Ponadto wyróżnia się jazdę konną dla osób niepełnosprawnych (rekreacyjną i sportową), która nie stanowi części hipoterapii, ale jest z nią ściśle związana i może mieć aspekt terapeutyczny.

WAŻNE!

Hipoterapia toterapia uzupełniająca podstawowe działania medyczne i rehabilitacyjne, ale trzeba pamiętać o tym, że istnieją przeciwwskazania do jej zastosowania. Dlatego nie można jej stosować bez zgody lekarza prowadzącego danego pacjenta.

WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU

Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka to wielospecjalistyczne, kompleksowe i intensywne działania, mające na celu stymulowanie funkcji odpowiedzialnych za rozwój psychomotoryczny i komunikację małego dziecka niepełnosprawnego, od chwili wykrycia niepełnosprawności do czasu podjęcia przez dziecko nauki w szkole, a także pomoc i wsparcie udzielane rodzicom i rodzinie w nabywaniu przez nich umiejętności postępowania z dzieckiem.

Dzieci objęte wczesnym wspomaganiem rozwoju:

• wcześniej zdobywają sprawność w okresie samoobsługi
• stają się bardziej sprawne ruchowo, dojrzalsze poznawczo i emocjonalnie
• uzyskują gotowość do przebywania w nowym środowisku
• łatwiej nawiązują kontakty rówieśnicze
• są lepiej przygotowane do rozpoczęcia systematycznej nauki szkolnej

Co przemawia za podjęciem jak najwcześniejszych działań wspomagających rozwój dziecka:

• duża plastyczność centralnego układu nerwowego we wczesnym okresie rozwoju dziecka i związana z tym możliwość usprawniania zaburzonych funkcji,
• zahamowania rozwoju zaburzeń i niekorzystnych zmian,
• mniejsze dzieci szybciej się uczą, są bardziej podatne na stosowanie różnorodnych technik,
• rodzice małych dzieci mają więcej sił i zapału do pracy z nimi, są zaangażowani we współpracę ze specjalistami, jak również we własny udział w zajęciach stymulujących rozwój dziecka.

Im wcześniejsza diagnoza i podjęcie działań mających na celu wspomaganie i usprawnianie rozwoju zaburzonych funkcji, tym większe są szanse na ich zahamowanie oraz lepsze rokowanie na przyszłość.